Wieża-dzwonnica jest częścią zespołu Cerkwi Wołoskiej, mieszczącego się na rogu ulicy Podwalnej i Ruskiej. Połączona jest z północną fasadą świątyni. Historyczna nazwa obiektu – „Wieża Korniakta” – wiąże się z imieniem fundatora. Najważniejsze daty budowy – lata 1572-1578 (autorzy projektu: P. Barbon, P. Rzymianin); 1695 r. (nadbudowa górnego piętra, autor projektu: P. Baber); lata 80. XVIII w. (odbudowa po pożarze). Wieża nosi wyraźne cechy renesansowe, a także barokowe (zwieńczenie wieży).
Architektura
Czteropoziomowa wieża zbudowana jest na planie kwadratu. Zwieńczona jest kopułą i latarnią o wyszukanej formie, z czterema narożnymi obeliskami. Kompozycję przestrzenną budynku charakteryzuje struktura schodkowa. Graniastosłupy, z których składa się wieża, kończą się rozbudowanymi gzymsami. Pilastry i wydłużone nisze arkadowe z niewielkimi wnękami okiennymi dzielą fasady w porządku wertykalnym.
Dawna Cerkiew Wołoska, obecnie Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Cerkiew Wołoska jest głównym elementem zespołu architektonicznego, w skład którego wchodzi budynek świątyni, wieża-dzwonnica (dobudowana do cerkwi od północy) oraz budynek kaplicy w podwórzu. Jest to najwybitniejszy zabytek lwowskiego renesansu, którego architektura łączy w sobie zachodnioeuropejskie formy renesansowe z tradycją budownictwa sakralnego wschodniego chrześcijaństwa. Cerkiew zbudowana została na rogu ulicy Podwalnej i Ruskiej, na miejscu dawnej świątyni z XV w. Zbudowana została w latach 1591-1629 (autorzy projektu: P. Rzymianin, W. Kapinos, A. Przychylny); w 1796 r. odbudowano cerkiew po pożarze. W połowie XIX w. świątynię połączono z kaplicą Trzech Świętych.
Kaplica Trzech Świętych jest częścią zespołu architektonicynego Cerkwi Uspieńskiej, znajdującego się na rogu ulicy Podwalnej i Ruskiej. Mieści się na wewnętrznym dziedzińcu (wejście przez bramę sąsiedniego budynku), na posesji, która wypełnia trójkątną przestrzeń między cerkwią i dzwonnicą (wieżą Korniakta). Przylega do północnej fasady cerkwi. Najważniejsze etapy budowy – lata 1584-1591, autor projektu: A. Podleśny; 1846-1847 (przebudowa). W architekturze kaplicy zachodnie formy renesansowe łączą się z tradycją ukraińskiego budownictwa sakralnego.