Ul. Generała Czuprynki, 7 – budynek mieszkalny ID: 345
Wielorodzinny budynek mieszkalny (1897-1898; architekci-współautorzy projektu: Julian Zachariewicz i Jan Lewiński). Kamienica wpisana między dwa sąsiednie budynki (Nr 23 przy ul. Neczuja-Lewyckiego i nr 9 przy ul. Czuprynki), stanowi centralny element grupy utworzonej z trzech wielorodzinnych budynków mieszkalnych. Budynek dwupiętrowy, od frontu ozdobiony symetryczną fasadą. Planowanie wnętrz bazuje na dwutraktowym rozkładzie pokoi. Historyzm końca XIX w., zorientowany na formy neobaroku.
Historia
Etapy budowy:
Lata 1897-1898: projekt został zatwierdzony 7 maja 1897 r. (PAOL 2/2/2524/28-30). Budowę ukończono w 1898 r.Parcela na której wzniesiono budynek jest częścią obszaru między ulicami Gen. Czuprynki, Bohuna, Kotlarewskiego i Neczuja-Lewyckiego, ulokowanego na południowo-zachodnim stoku wzgórza.
Architektura
Architekci: współautorami projektu byli Julian Zachariewicz i Jan Lewiński, których podpisy figurują na planach w archiwum magistratu.Typ zabudowy: wielorodzinny budynek mieszkalny.
Plan, kompozycja przestrzenna:
Kamienica na planie prostokąta. Fasada wychodzi na południowy zachód. Od strony ul. Gen. Czuprynki bryłę umieszczono nieco wgłąb od linii regulacyjnej, dzięki czemu między ścianą od frontu a chodnikiem zmieściły się zieleńce.
Budynek jest centralnym elementem grupy, która składa się z trzech wielorodzinnych budynków mieszkalnych. Do jego ścian ognioodpornych dobudowano bryły narożnych kamienic – Neczuja-Lewyckiego 23 i Gen. Czuprynki 9, obie na planie litery L .Cała grupa tworzy kształt podkowy i stanowi krótszy bok prostokąta zabudowy między ulicami Neczuja-Lewyckiego, Gen. Czuprynki i Bohuna. Wewnętrzne podwórko jest częścią przestronnego podwórza, wspólnego dla siedmiu domów północnej części kwartału.
Kamienica nr 7 ma dwa piętra.
Wzdłuż elewacji nad parterem przechodzi linia gzymsu, który oddziela niższy poziom ściany fasady. Nad ostatnim piętrem wystaje gzyms z ząbkami. Budynek ozdobiony jest rustyką biegnącą w rzędach, z najsurowszą oprawą na poziomie parteru. Środek fasady zaakcentowany został gzymsem, oflankowanym parą pilastrów. Na jego występie wkomponowane zostały balkony – szerszy na pierwszym piętrze – na całą szerokość gzymsu i mały, półokrągły balkon na drugim. Nad gzymsem umieszczono attykę z okienkiem dachowym.
Okna prostokątne. Rzędy okien ułożone są po dziewięć na piętro: trzy okna znajdują się na centralnym gzymsie i po trzy na bokach.
Dach dwuspadowy, z konstrukcją namiotową w centrum – nad attyką i gzymsem.
Brama kamienicy jest półokrągła i znajduje się pod balkonem po środku fasady. Sień wejściowa i klatka schodowa umieszczone są na jednej osi, prostopadłej do ulicy. Planowanie mieszkań – sekcyjne. Na każdym piętrze umieszczono po dwa mieszkania, z dwutraktowym rozmieszczeniem pokoi.
Styl i zdobienia:
Według typologii stylów budynek jest przykładem architektury historyzmu końca XIX w. Projektanci zdecydowali się na korzystanie z form neobaroku.
Pilastry wykończone barkowymi kapitelami. Okna pierwszego i drugiego piętra mają obramowania z płaskorzeźbami i ozdobione są szczytami. Pod balkonami przymocowane są modelowane sztukaterie. Występy balkonów ogrodzone zostały kutymi dekoracyjnymi sztachetami.
Taki same zdobienia są też na sąsiednich budynkach – przy ul. Neczuja-Lewyckiego nr 23 i przy ul. Gen. Czuprynki 9.
Powiązane budynki i przestrzenie
-
Ul. Neczuja-Lewickiego, 23 – budynek mieszkalny
-
Ul. Generała Czuprynki, 9 – budynek mieszkalny
Ludzie
Architekci: współautorami projektu byli Julian Zachariewicz i Jan Lewiński, których podpisy figurują na planach w archiwum magistratu. Podczas budowy J. Zachariewicz i J. Lewiński występowali w roli właścicieli zarówno działki, jak i zaprojektowanego przez siebie budynku.