Pl. Soborna, 3a – Centralne Państwowe Archiwum (dawny klasztor Bernardynów) ID: 178

Dawny Kościół bernardynów (obecnie – Cerkiew Św. Andrzeja, Pl. Soborny 3). Kościół bernardyński we Lwowie jest wybitnym przykładem architektury późnorenesansowej, w której znajduje odbicie duch i klimat epoki późnej kontrreformacji. Świątynia zbudowana została w latach 1600-1630 według projektu B. Awelidesa, P. Rzymianina, A. Przychylnego i A. Belera. Budowlę wzniesiono na miejscu starszego budynku drewnianego, datowanego na ok. 1460 r. Wraz z przyległymi obronnymi budynkami klasztornymi, dzwonnicą, kolumną pamiątkową i rotundą nad studnią na dziedzińcu Kościół bernardynów tworzy zespół architektoniczny. 

Wieża-dzwonnica kościoła bernardynów, zbudowana w latach 1733-1734, jest częścią zespołu architektonicznego kościoła i klasztoru. Architektura budowli jest typową architekturą doby baroku. Dzwonnica zbudowana została na południe od kościoła, przylega do obronnych murów klasztoru. Budowla na planie kwadratu, ceglana, tynkowana. dwupoziomowa z dachem namiotowym. Ściany flankowane parzystymi pilastrami, na drugiej kondygnacji – okna z półokrągłymi zakończeniami.

W 1736 roku przed kościołem Św. Andrzeja Apostoła postawiona została barokowa kolumna Św. Jana z Dukli, który, jak uważano, w 1648 roku uratował Lwów przed najazdem tatarskim oraz wojskami Bohdana Chmielnickiego. Kolumnę wzniesiono na koszt wojewody wołyńskiego Seweryna Michała Rzewuskiego.

Pierwsza tercja XVII w. Wjazdowa brama („Gliniańska”) oraz mury klasztoru Bernardynów (obecnie siedziba instytutu „Ukrzachidprojektrestauracja”). Pierwsza tercja XVII w. – budownictwo pod nadzorem inż. Fr. Hetkanta, 1618 r.; budownictwo wieży, 1976–1977 – restauracja z rekonstrukcją, architekci A. Nowakiwski, K. Prysiażny.