Ul. Bandery, 12 – gmach glówny Politechniki Lwowskiej ID: 319

Główny gmach Narodowego Uniwersytetu „Lwowska Politechnika” (1874–1877, architekt J. Zachariewicz; ul. Bandery 12). Styl budowli –historyzm (neorenesans). Na szczególną uwagę zasługuje aula na pierwszym piętrze, ozdobiona podwójnymi korynckimi kolumnami z kariatydami, kasetonowym stropem oraz zespołem malowideł, na których przedstawiono postęp ludzkości i historię zdobywania wiedzy (według szkiców J. Matejki, wykonawcy: L. Delaveau, W. Tetmajer, W. Wodziński, K. Żelachowski, S. Stażyński). Warta uwagi jest również sala dawnej biblioteki, gdzie zachowal się drewniany strop zdobiony imitacją intarsji oraz wielka szafa biblioteczna w stylu flamandzkiego renesansu.

Архітектура

Budowla jest swobodnie rozmieszczona na działce, główną fasadą zwrócona do ul. Bandery. Gmach otacza park z metalowym ogrodzeniem.

Trójkondygnacyjny ceglany budynek, tynkowany, o symetrycznym planie. Korpus budowli obejmuje trzy wewnętrzne podwórza: – jedno, mniejsze, rozmieszczone pośrodku, i dwa większe, boczne. Dominantą fasady gmachu jest środkowy ryzalit, na poziomie pierwszego i drugiego pięter ozdobiony kolumnami korynckiego porządku. Ryzalit wieńczy umieszczona na kamiennej attyce grupa rzeźbiarska przedstawiająca alegorie umiejętności – Inżynierii, Architektury i Mechaniki. Boczne ryzality zdobią pilastry korynckiego porządku. Ściany parteru są rustykowane.

Na parterze otwory okienne mają półokrągłe zakończenia. W wyższych kondygnacjach okna są prostokątne, na pierszym piętrze ozdabiają je trójkątne nadokienniki. Pięć okien o łukowym kształcie, które są wkomponowane w środkowy ryzalit na poziomie pierwszego piętra, posiada rzeźbiarską dekorację – symetrycznie rozmieszczone reliefy przedstawiające kobiece figury.

Wnętrze westybulu i głównej klatki schodowej zostało rozwiązane zgodnie z tradycjami reprezentacyjnej architektury epoki renesansu. Pułap i sklepienia są pokryte malowidłami. Arkady klatki schodowej zdobią reliefy z postaciami, które personifikują techniczne zawody. Na szczególną uwagę zasługuje aula na pierwszym piętrze, ozdobiona przez podwójne korynckie kolumny z kariatydami, kasetonowy strop oraz serię alegorycznych malowideł, w których przedstawiony jest postęp ludzkości i historia zdobywania wiedzy (szkice do malowideł stworzył J. Matejko, wykonali je: L. Delaveau, W. Tetmajer, W. Wodziński, K. Żelachowski, S. Stażyński). Zwraca uwagę również sala dawnej biblioteki, gdzie zachowal się drewniany strop zdobiony imitacją intarsji oraz wielka szafa biblioteczna w stylu flamandzkiego renesansu.